metarmofozy-finał

co Cię nie zabije, to Cię wzmocni-F.Nietzsche

tak się boję
poranków wspólnych
i tych rozmów ogólnych
że ledwo stoję

leżę fizycznie
wzdłuż wzoru znanego
z czasu wprost dokonanego
obca psychiczne


stroję się
ubrana w młode marzenia
spopielam martwe zażalenia
z lekka się nie boję

powoli wstaję
ulepiona z okruszków wrażeń
z bagażem do podróży marzeń
dłonie podaję

odfrunęłam wysoko
kochani!rzecz biorąc ogólnie
latam, zwisam niepotulnie
oddycham głęboko


mocno ,mocno stoję
jeśli ktoś zapyta?a ta wzmocniona?!
owszem,owszem, to ta niezabita
Fryderyku!
Ja już niczego się nie boję!!!!!!!!!!!!!!.

autor

ewekcja

Napisany: 2008-08-10 Dodano: 2008-08-10 16:33:11

Ten wiersz przeczytano 479 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie