W Mgłach Przeszłości : Wyzwanie

Czy widzisz tu blask, na polskim niebie... niebieskim jak wolność, najdroższa Ci przecież... to światło jest nadzieją.. za która warto ginąć....

Dziś ranny wicher dawny sen tu przywiał,
Od puszcz ciemnych, szczytów jasnych gór,
W tym śnie, kraj potężny nasz godnie trwał,
Zdychał w cierpieniu watykański szczur!

W śnie potężne gontyny w niebo wzrastały ,
Nad nami czuwali, jak od zarania, Bogowie,
Na granicach, oddziały wojów dumnie stały
Lasów i rzek strzegli ze Sławii przodkowie.

Sen. Gdy w życiu, tak niewielu nas zostało,
Chociaż silnych swą wiarą, honorem, dumą,
By po zwycięstwo iść, jest nas zbyt mało,
Ale obiecuję. Kiedyś wasze świątynie runą

By po zwycięstwo iść, jest nas zbyt mało,
Niewielu, ale wierni ideałom po kres swój,
Ale setki, przeciw waszym tysiącom staną,
By ostatni, najkrwawszy wydać wam bój!

Może wy wygracie, w pysze potężni swej
Bo dziś pokonaliście setki swoich wrogów
Śmiej się dziś, Watykanie głośno się śmiej
Śpiewaj, że zginęli wierni Starych Bogów.

Bo dziś pokonaliście setki swoich wrogów
Jutro zaś z borów ich wynurzą się tysiące,
Śpiewaj, że padli dziś wierni Starych Bogów.
Bo jutro krew twoja zabarwi rzeki rwące!

Znów czujesz lęk, szumiący wiatrem, odpowiedz na cios a zginie na zawsze, niepewność przyszłych chwil.... Nie wrócą już dni cierpienia w niemocy gdy ogień i krew popłyną potokiem!!

autor

Drzevo

Dodano: 2007-03-06 10:14:08

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie