W Mgłach Przeszłości: Wiej

Starym ojców naszych szlakiem... ..przez krew idziemy ku wolności.. ...z dawną pieśnią, z dawnym znakiem... ..zawołały ku nam z dala ..starych haseł złote dzwony.. ...zaszumiała kłosów fala.. ...wiatr z dalekiej powiał strony ...i na smutnym grał nam rogu... ...pieśń o sławie i o wrogu...

Wiej wietrze szalony, poprzez morza zielone,
rozpryskuj fale białe, ślij je na stromy brzeg,
Wiej, aż tam gdzie słońce wstaje czerwone,
Tam gdzie ląd nasz pokrywa wieczny śnieg.

Ponieś w dal, dawno zapomnianą, starą pieśń
Wspomnij te żagle, które dziko szarpałeś,
I zanieś tym co trwodze czekają radosną wieść
O tym, jak Świt Bogów Starych widziałeś.

Gdy bałwany zielone przyniosą odległy zew,
Gdy zagrają rogi, zapomniane od setek lat,
Zbudzi się w nas wreszcie wojownicza krew,
Z trwogą spojrzy na nas tysiącletni kat.

Choć to nie nastąpi szybko, nie jutro i nie dziś,
Gdy staniesz na brzegu niebieskiej toni,
Obietnica dawna, co przez lata jak zeschły liść,
Zazieleni się nadzieją na otwartej dłoni.

Starym ojców naszych szlakiem.. ...przez krew idziemy ku wolności... ..z dawną pieśnią, z dawnym znakiem... ..by z krwi naszej życie wzięła... ...ta co jeszcze nie zginęła.... Niech tam po nas nikt nie woła! Niech tam po nas nikt nie płacze! Górą jasne niesiem czoła.. ..radość w sercu nam kołacze.. duma! Ogniem lica płoną... ..że idziemy jak oni.. ..jak oni... ..oni..

autor

Drzevo

Dodano: 2007-03-05 11:10:52

Ten wiersz przeczytano 950 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie