Mgły Avalonu II
Na dnie duszy mojej byłam
Znalazłam drogę do raju bram
By odnaleźć życia sens
To nie przypadek, że spotkałam
Wśród tych mgieł, Excalibur uśpiony
Niczym królowa rycerzy
Wydobyłam, miecz z kamienia
Najpotężniejszą broń
Dzierżę u swego boku
Legendarny obdarzony mocą światła
Kropla krwi ukradkiem spadła na niego
Budząc panią Jeziora
I dawny przeznaczenia los
Zaczął działać zdwojoną siłą
Obrazy z przeszłości mkną
Za każdym razem, gdy zamykam oczy
Gdy patrzę w niebo Avalonu
Niczym elfia królowa Argatnate
Stoję u jego boku
Dusza taniec serca i śpiew rozpoczęła
Więc uchwyciłam otwartą rękojeść
śmiertelną
Ręka wrosła metalową rękawice
Niezwykła moc przenika całe moje ciało
Dni iluzji pojawiają się
Obudzona głębokiego snu
Stoję i płonę u wrót bram Avalonu
astreja
Komentarze (3)
Odniosłam się do stylu baroku i nie zamierzam w nim
nic zmieniac:)
Witaj ,,baki przenoszą nas w świat
nierealny,,pozdrawiam miło+
nawet jak dla mnie za dużo inwersji:(