Między ciszą a brzaskiem

Oplótł i uniósł mnie nad łąkę.
Tak, że nie czułem pod stopami nawet źdźbła kruchego.
Wśród śpiących liści, bezszelestnie, ku pobliskim krzewom,
w srebrnym obłoku gnałem wzrokiem.

Widziałem kiedyś zwiewną suknię.
Właściwie zarys tylko w cieniu leszczyny przy drodze.
Czy spotkam panią, co mgły splata w niezwykłą opowieść?
Może coś szepnie – słowem muśnie?

Nagle, przed lasem dotąd cichym
dostrzegłem postać z kropel rosy rozświetlanych brzaskiem.
Jak smukłą dłonią rozczesuje zamglenia i...gaśnie.
Wiatr rozsiał echo – Czy mnie słyszysz?

Piotr Kupidura

autor

Pettrus

Napisany: 2018-10-30 Dodano: 2019-04-03 10:31:51

Ten wiersz przeczytano 1044 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie