Miejsce mojej pamięci

dedykuję dziadkowi...

Gdy otwierasz drzwi,
kurz wibruje tworząc
małe tornada,
napełnia pełnią mistycyzmu
wylęknione twe serce.

Obrazy święte z krągłym
półuśmiechem na ustach,
łagodnym gestem pozdrowienia
zapraszają cię do środka
gościnnie.

Ostatnie promienie swiatła
oświetlają przedpotopowy telewizor,
z którego Noe zapewne
oglądał mecz piłki nożnej.

Stara szafa przeżarta przez
korniki stoi sama w kącie
przyglądając się Tobie
swymi dziurawymi deskami - jakby
żałosnymi oczami.

W drugim kącie okopcony, wrogi
piec, który juz dawno zgasł.
Obok niego wózek dziecięcy
spowity pajęczyną.
Jedynie pająk żył w beztrosce
i nieśmiertelności.

dziękuję....

autor

drazeta

Dodano: 2006-10-31 17:09:49

Ten wiersz przeczytano 796 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie