MIŁOŚĆ

jest troską naszego sumienia

dym nad wodą roznosi zapach palących liści
nie wiadomo czy dotyka czy unosi
nad stawem
brzozy ledwo wystają dają znak czeczotą
powikłany rysunek przenosi przed ołtarz

wystraszony pan młody
stojąc przed biedermeierem
żarzy włókno wolframowe stawiając opór
przepływ lepszej świadomości

odrzutowe garnitury nie istnieją spadają
nie pytaj skąd wiem

blamaż
limit wyczerpany

panika zapanowała wśród wiernych tej idei
krzywdy nie mogę zapomnieć wymazać
życzyłem śmierci wstyd gnębi
mam przejechać na czerwonym

miłość
ułomność samotności





(B)

autor

burass

Napisany: 2009-06-24 Dodano: 2009-06-24 01:06:26

Ten wiersz przeczytano 1145 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie