Miłość

Prawdziwa MIŁOŚĆ to jest PASJA.
Człowiek się zapala, płonie wszystko, nawet oczy i skóra.
Taka MIŁOŚĆ ogarnia
wszystko i wszystkich.
Ten olbrzymi płomień,
to światło widzą inni.
Tego doświadczenia nie da się ukryć.
Jest jak choroba, która zaraża.
Taka MIŁOŚĆ jest piękna i czysta.
Właśnie o to piękno
i o tę czystość trwa walka.
I o tę MIŁOŚĆ może powstać
zazdrość, nienawiść.
Bo inni też chcieliby być kochani,
Ale nie potrafią kochać
i nie potrafią przyjąć MIŁOŚCI.
MIŁOŚĆ to OFIARA z siebie,
ze swojego życia.
To ogień, który płonąc, trawi wszystko.
MIŁOŚĆ to tęsknota za dobrem.
To potworne cierpienie,
które łamie i kruszy.
Pod wpływem MIŁOŚCI
człowiek jest gotowy
Do największej OFIARY, do heroizmu.
Zapomina o sobie, myśli tylko o innych.
Staje się szlachetny
jak perła czy diament.
Od MIŁOŚCI człowiek może chcieć uciec.
Kiedy przychodzi trudne doświadczenie,
Zaczyna się ukrywać,
schodzi do podziemi.
Wchodzi do grobu, ale powstaje na nowo.
MIŁOŚĆ jest bardzo trudna.
MIŁOŚĆ to jest szczęście
– potrafi pobudzić do życia.
Jest całym motorem działania człowieka.
MIŁOŚĆ to radość, to całe wesele.
Ale zarazem boli – potwornie boli.
Tak boli, że łamie człowieka
jak wicher trzcinę.
To właśnie tego bólu
tak bardzo się boimy,
Ale bandażujemy zranienia
i idziemy dalej.
Idziemy dalej szukać MIŁOŚCI,
Bo przecież tak bardzo
JEJ potrzebujemy.
Od NIEJ serce się zapala na nowo,
bez NIEJ nie ma życia.

Joanna Es - Ka

autor

Joanna Es - Ka

Napisany: 2005-03-07 Dodano: 2014-04-07 12:48:01

Ten wiersz przeczytano 691 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie