Miłość
Dzisiaj wam sekret pewien wyjawię
choć pewnie kogoś to ciut rozzłości.
W wielkim Krakowie, w małej Lubawie,
bez wiary próżno szukać miłości.
Matka kochając swoją córeczkę
którą to niemoc zmogła nieczuła,
by jej z cierpienia znaleźć ucieczkę
każdy skarb odda, to jest reguła.
Bo gdy nie kocha to wiara ginie
chociaż nadzieja nić cienką przedzie.
Po co marnować skrywane skrzynie
i tak nic z tego raczej nie będzie.
Mąż jeśli kocha to nie uwierzy
w plotki rzucane na swoją żonę
i jak Zawisza patron harcerzy
będzie jej racji wciąż trzymał stronę.
Kochać możemy rodziców, dzieci.
Kogoś z kim bliskość jest nam tak miła.
Wielką ideę, której blask świeci
to dla niej w służbie jest nasza siła.
Boga możemy kochać i ludzi,
cele tak dla nas ważne szalenie,
wtedy się wiara w sercach obudzi
sens nam przynosząc oraz spełnienie.
Jest także miłość która nas mami,
ta żadnej wiary nie ma w potrzebie,
w niej jak w kokonie się zamykamy
i miłujemy jedynie siebie.
Kiedy kochamy wtedy wierzymy
chociaż nadzieja na sukces licha.
Złe wątpliwości precz przepędzimy
nawet truciznę pijąc z kielicha.
Gminny Poeta
Komentarze (18)
Miłość to zaufanie, oddanie...
Kawał dobrego wiersza Sławku. :)
Ukłony. :)
Witaj.
Tak właśnie jest, super oddany klimat.
Serdecznie pozdrawiam Gminny;)
Każdy pragnie być kochanym...
Miłego dnia:)
bo prawdziwa miłość jest nieśmiertelna
To prawda. Jeśli kochasz - to wierzysz. Jednak jeśli
okaże się, że wiara zawiodła - tym głębszy jest
ból...
Marku proponuje przeczytaj jeszcze raz. Piszę o wierze
jako zjawisku. Jeśli ktoś kogoś kocha to na przekór
wszystkiemu mu wierzy i wierzy że wszystkie
przedsięwzięcia robione w celu pomocy mu w czymkolwiek
przyniosą oczekiwany efekt, nawet gdy fakty nie dają
większej nadziei. Pozdrawiam i dziękuje za
odwiedziny:))
Miałem w moim życiu okresy wiary i niewiary i to nie
miało żadnego wpływu na moje życie uczuciowe do
kogokolwiek z mojej licznej rodziny. Pozdrawiam.
no no
trochę jak Konopnicka
[to pochwała]
Kto dla siebie pracuje, ten siły utraca.
Rąk jego, jego ramion znikoma jest praca,
A wicher czasu, lecąc szeroko po świecie,
Przędzę ową pajęczą uniesie — i zmiecie.
Kto dla braci pracuje, ma moc za miliony,
Rośnie w siłę, jak olbrzym, o ziemię rzucony,
Czas mu cegły podaje, utrwala budowę,
I kładzie na jej szczycie swe piętno wiekowe.
kto kocha ten ufa.
Wiara, Nadzieja i Miłość zawsze powinny iść w parze.
Dobry przekaz wiersza.
Pozdrawiam serdecznie
Każdy dąży do miłości........ Każdy jej pragnie i
smutne życie bez nie. Pięknie to opisałaś w swoim
ślicznym wierszu. Pozdrawiam serdecznie.
Wspaniale pokazałeś miłości różne twarze. Udanego dnia
z pogoda ducha:)
Miłość, dzisiaj dominuje miłość własna, skupianie
uwagi na sobie, piękny wiersz, pozdrawiam.
Romantyk z Ciebie Sąsiedzie.
A tak, bez wiary nie ma nic.
Pięknie i mądrze.
...milosci...przepraszam szybkie pisanie z telefonu