Miłość

Miłość

Świat zamknięty w szklanej kuli,

człowiek niekochany sam, samotny.

Nie bój się mówić kocham,

nie boli, nie gryzie, to słowo miłości.

Głębia

Kochać, tak łatwo powiedzieć,

zrozum, każda miłość miała sens,

dopóki trwa kochanie.

Nie bój się mówić kocham,

nie boli, nie gryzie, to słowo miłości.

Ból

Zgłębiony żal na dnie serca,

czujesz, łzy napływają do zmęczonych oczu.

Nie płacz, nie warto.

Nie bój się mówić kocham, nie boli,

boli, kiedy mówisz, a ktoś nie kocha.

Ty sama, opodal ból.

Pytanie, czy warto mówić kocham,

kocham, kochanie?

Pewność rodzi radość,

niepewność szlochanie.

W nocy do poduszki,

bezdenna głębina samotności.

Szlochasz, żeby nie słyszeli

on nie słyszał.

Nie słyszy, to pewne, jest daleko.

Może szczęśliwy, może myśli.

Wątpisz

Łzy napływają do oczu,

żal gardło ściska.

Noc ciemna, nie boli, kiedy śpisz.

Zaśnij

Nie bój się mówić kocham,

kochanie nie boli.

Tylko wtedy, kiedy jest odwzajemnione.

Ten wiersz napisany został dobre 7 lat temu. To wiersz mnie-nastolatki.

autor

Ataga Aleib

Napisany: 2007-11-10 Dodano: 2009-04-03 18:40:36

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie