MIłość II

Nadchodzi burza wiatr poruszył struny
Osunę się na chwilę z ciepłem wspomnienia
O wyobraźni! Nim chwila ta przeminie
Obrazy podaruj błogiego serc westchnienia

Jak górskie potoki poderwane z ziemi
Spienione lawiną występują z brzegów
Tak ja targana obłąkania kolorem
Resztki rozdmuchuję zleżałych śniegów

Ledwie dzień rozjaśni swoim licem bladym
Minuty złote odliczam do Ciebie spotkania
To siadam to znów wstaję z drżącymi myślami
Zbrodnia to –więc winnyś tego czarowania

Tyś nie świadomy że oczy Twe palące
Rozjaśniają mrok każdy granatowe noce
Długo zdejmuję wrażenia korowody
Dziś każdy węgiel jednym tchem ozłocę

Nie obroni nikt mnie przed błyskawicą
Obłędnych doznaję ja snów i obrazów
Nim oczy me jasne zapłoną, krzyknę:
Nie żyłam przed naszym poznaniem ni razu !

autor

agablue

Napisany: 2009-11-17 Dodano: 2009-12-02 14:46:54

Ten wiersz przeczytano 619 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie