Miłość w płomieniach

Wielki wybuch, żar gorących płomieni.
Wszystko się wypala w ognistej czerwieni.
Przebłysk świadomości, topi się, rozpływa
Jeszcze huragan, który niszczy i wyrywa .

Wzywam pomocy, nikt nie słyszy mojego wołania.
Słabnę, nikt nie zobaczy mojego konania.
Pożar jest zbyt wielki, by cokolwiek ocalało
Moje wypalone ciało chyba się poddało.

Widzę przepaść, serce z piersi się wyrywa.
Nagle z nieba zimny strumień wody spływa.
Gasi gorące płomienie, ratuje moje istnienie.
Czuję głębokie rany i wielkie cierpienie.

Walczę o życie, nie chcę być przegrany.
Opatruję moje szybko gojące się rany.
Zostaną blizny, ślady bólu i cierpienia.
Walcz słyszę głos, walcz o swoje marzenia..
.

autor

Stoigniew

Napisany: 2004-11-15 Dodano: 2006-02-15 19:26:29

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie