Miłość i Strach
z tomiku " Dom Niespokojnej Starości "
"we Wszechświecie istnieją tylko dwie
rzeczy:
Miłość i Strach"
/ prolog /
tunel do światła wycisnął wodę
do płuc wpadł pierwszy strach
a miłość została na antypodach
w domach niespokojnej starości wciąż drżą
tym pierwszym krzykiem
nadzieja spływa rozmemłaną papką
z bezzębnych ust na brody
i dzieciństwo
/ jeszcze jedna łyżeczka strachu
przed mamusią za tatusia
przed babcią i wszystkimi świętymi /
żeby później krucha
istota fałszywych tożsamości
mogła się błąkać po oceanach
o b i e k t y w i z m ó w
pokrwawiona dusza tego czegoś
pragnie rozszarpać lęk przed karą boską
i obawę przed oceną niedostateczną
z życia bo
tak bardzo chcemy być ok
tak bardzo
że nawet próbujemy sprostać ambicjom
trupów dawno rozpadłych
by w końcu jeszcze za życia stać się im
podobnym
a miłość?
mieszka na antypodach
wszystkiego co znamy
--------
Łódź, 08.12.19
AUTOR - PIOTR ZALESKI(MAJOWY)
cii_sza
Komentarze (10)
Bardzo wzruszające są Wasze wiersze Halinko, szkoda,
że życie takie krótkie, serdeczności :)
dziękuję, że czytacie. Kiedyś, chyba w 2017 czy 2018
roku napisalismy sobie z Piotrkiem takie cóś, że gdyby
ktoremuś z nas coś się stało, to to drugie ma zająć
się wierszami tego, ktore odejdzie. Ja jeszcze
dodatkowo upowazniłam do tego Ewę Marszałek.
Oczywiście, kiedy uda mi się załatwić druk wierszy
Piotrka(a to potrwa) najpierw poproszę o zgodę Jego
córkę, a tymczasem, od czasu do czasu pokażę tutaj, to
co jest na Poezji Polskiej i na fb. Niestety, nie
posiadam wszystkich wierszy Piotrka. Mam nadzieję, że
Jego córka je odnajdzie gdzieś w komputerze.
Raz jeszcze dziękuję, za zatrzymanie.
Pieter jaki jest taki jest
jaki był taki był
ale był i jest prawdziwy
prawda boli, czy się pije czy nie pije
Autor!
Dziękuję Tobie Cii_szo za ten przejmujący do głebi
wiersz. "W domach niespokojnej starości" - już to jest
bardzo wymowne. Wiersz bardzo wiele niesie treści, a
autor godny pamiętania.
Jeszcze to "tak bardzo chcemy być ok" - przez całe
świadome życie, czy dopiero przed śmiercią?
Pozdrawiam serdecznie.
''żeby później krucha
istota fałszywych tożsamości
mogła się błąkać po oceanach
o b i e k t y w i z m ó w'' - jest w tym coś dotkliwie
prawdziwego. Dotkliwie - gdyż kruchość, fałsz i
błokanie się po prostu bolą. Tak naprawdę każda jedyna
spotykana osoba tworzy naszą osobną tożsamość.
Miksujemy te tożsamości grupowo, stadnie i wychodzi
nam koktajl, ktory bierzemy za siebie samych...
obiektywnie rzecz ujmując... o kurczę :) Pozdrawiam
witaj
bardzo poruszył mnie twój wiersz
starość temat trudny ale powinniśmy o niej pisać
serdeczności
Wiersz głęboki, mądry, a przedostatnia strofa - jakże
prawdziwa, niestety. Czasem nosimy to brzemię, nawet
nie zadając sobie sprawy, czyje ono tak naprawdę
jest...
Nie głosuję, ale myślę, że Poeta jest Ci wdzięczny za
przypominanie Jego wierszy.
Pozdrawiam serdecznie
miłoś i strach to bez wątpienia dominujące uczucia ale
jest jeszcze coś pomiędzy choćby obojętność czy
empatia...Pozdrawiam i dziękuję za pokazanie tego
wiersz nieżyjacego już autora
Bardzo ciekawy przekaz z puentą, która zostaje w
czytelniku. Brawa dla Piotra. Przypomniała mi się ta
stara piosenka
https://www.youtube.com/watch?v=Q7rZSyUaqjg
Miłej niedzieli Halino:)