Miłość i życie
Wiatr co ciosa gałęzie drzew
Słońca promień co ogrzewa twarz
Pielęgnują wspólnie ciernisty krzew
Co pózniejszą nagrodą masz
W mądrych słowach głębia ukryta
Których czar zniewala z nóg
Rozumie ten którego dusza umyta
A serca kamień mądrości wróg
Kiedy się kocha, a jest to prawdziwe
Ciernistej róży odczuwa się smak
Wtedy się wierzy a jest to godziwe
Że niebo moje pokaże mi znak
To co siedzi w każdym od wieków
Zapis ma swój w magicznych snach
Ty decydujesz czy zmienisz w człowieku
Czy rzuci teraz na trumnę piach
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.