Z miłości do nieba

ponad głową wisiało jagodowe niebo
niewypowiedziane marzenia otuliło nieme słowa
pieści błękitem dusz
jak okiem sięgnąć wiatr czeka
między drzewami się snuje
odbiciem tych ziemskich chwil
kwiaty łagodnie wyginają się do letniego słońca
zakwitły szeroko a wokół nich motyle
obłoki w oddali
horyzont widać życie powróciło
wplecione czerwone żółte płomienie
perłowe łzy się mieniły a świat woła
cichy smutek spity z ust pod stopy ściele
na drodze wędrówki szczęścia
niebo słodkie barwne
słodyczą swą oświetla
jeden moment tę chwilę miłością zapisane

autor

astreja

Dodano: 2012-08-10 08:11:32

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie