Miłosna pieśń wiosny

Spłynęła nagle, w rosach wiosny
na kaczym stawie, skryta rzęsą
wraz z łezką szczęścia. Echa niosły,
że to ta wielka. Ta po wieczność.

Wzeszła w szuwarach, gdzie horyzont
wyrzucił piłkę zza pazuchy.
Zefir pęk dzikiej mięty wygiął
a odchodzący ranek ukrył

rytm krakowiaka w kosiej arii.
W wypożyczalni ślubnych sukien
-kwitnącym sadzie- ptasie swary,
wesele widzą z pompą, z hukiem.

Nad wodą przebiegł gromowładny.
Syczał, zygzakiem staw zapalił.
Po ciepłym deszczu pełnym magii,
zahaczył tęczą aż oczary.

Veni creator drozd w bzach śpiewał,
i już o jajko podgorzałkę
pan młody prosi, kos im przerwał,
musiał się biedak obejść smakiem.

Od strony wody wiatr się zerwał,
tupie po łąkach, rwie przyśpiewki,
dzierży batutę, w krótkich przerwach,
bez nut, śpiewnika i rozgrzewki

ze świerszczem zagrał pierwsze skrzypce.
Kumy ze skrzekiem pełnym smyków
zniosły basetle. Pić, pić, pić chcę
załkała kania pośród kszyków.

A w barze brawa, gwizdy, śmiechy,
kszyk ledwie otarł się o bufet,
już w małych czarnych, wroni przepych,
kawka za kawką, później lufę

strzelił za zdrowie, za pomyslność
a sam w szuwarach zaraz przepadł.
Dech aż zapiera widowisko
nam przedstawione, w środku piękna.

autor

Stella-Jagoda

Napisany: 2018-01-14 Dodano: 2018-04-14 10:15:59

Ten wiersz przeczytano 2118 razy

Oddanych głosów: 73

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie