Moc nocy

do B.

Wystawiam twarz ku niebu.
Strugi deszczu mieszają się z łzami na mej twarzy.
Czyżbym dzięki nim czuła się mniej samotna?
Każda kropla staje się towarzyszem niedoli.
Są przy mnie, kiedy ciebie już nie ma.

Rozpościeram ręce w geście bezradności.
Strużki wody spływają już po całym nagim ciele.
Są mi tak bliskie. Znajomo nie wstydzą się.
Zaglądają do najskrytszych zakamarków.
Jak niegdyś twoje palce.

Ta chmurna, lecz ciepła noc pochłania mnie.
Stoję przemoknięta pośrodku nieznanej mi przestrzeni.
Naokoło tylko ciemność. Ona wciąga mnie w siebie.
Czuję w sobie ten mrok, pustkę. Tonę.
Twojej wyciągniętej dłoni brak.

autor

lirmor

Dodano: 2010-05-01 12:40:20

Ten wiersz przeczytano 611 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie