MOCZAR...

świtem opadły mgły na moczarze
z błędnych ogników powstały twarze
lico dziewczyny pięknej urody
moczar oniemiał gdy wyszła z wody

śpiewem tak cichym duchy wzruszyła
krąg zaczął czynić by znów ożyła
mgły ją osnuły w błędne ogniki
wiatr w ciało wdmuchnął słońca promyki

gdy otworzyła oczy prześliczne
krąg właśnie kończył szepty magiczne
ujrzał to chłopak jak Ona młody
skoczył ratować pannę z tej wody

lecz to warunek był duchów nocy
że wezmą tego co za nią skoczy
panna dziś żyje słońca promykiem
chłopak w moczarze błędnym ognikiem...

...zanim więc skoczysz oczarowany patrz byś przez moczar nie był złapany...uroda złudną bywa nagrodą zajrzyj do duszy a będziesz sobą...

autor

Sfinx

Dodano: 2007-04-18 17:47:20

Ten wiersz przeczytano 698 razy

Oddanych głosów: 45

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie