Mogę?

I nie jest to zbrodnią?
Wiemy teraz jak szybko czas leci,
I jak równie nagle nadchodzi czas pożegnania.
Ty także znajdziesz twoją oddzielną drogę.
Tak jak On.
Chodźmy.
Już niedługo nastąpi twoje pożegnanie, które jest zbrodnią.
Wrócisz, skąd przybyłeś,
Choć sam nie wiesz skąd.
Poczujesz na skroni pocałunek matki swojej
I mocny uścisk dłoni ojca.
Choć oni posnęli snem wiecznym.
Więc chociaż to boli, spróbuję się uśmiechnąć.

autor

Ewa

Dodano: 2005-04-28 18:14:41

Ten wiersz przeczytano 526 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie