Moja sutra

Wierzę w Boga
Ojca i stwórcę świata tego
Bo zawsze modlitwy dochodzą
Bo prośby przeważnie skutkują
Wierzę w istnienie istot z innego wymiaru
Innej czasoprzestrzeni
Wierzę w rzeczy widzialne i niewidzialne
Wierzę w duchy
Bo nawiedzają mnie
Bo leczą dusze moją
Rany zabliźniają
Wierzę w kulistość ziemi
Bo wszystkie plotki jak krąg świat okrążają
I ze zdwojoną siłą rażą
Wierzę w moc poezji
Ulotność myśli
Które z umysłu i geniuszu poety pochodzą
Które z serca są zrodzone
Które z człowieka z piórem zjednanego
Swoją wiarą i nadzieją na jestestwo człowieczeństwa
Dowód dają
Ufam myślom moim
Ufam słowu pisanemu
Ufam strofom tych wierszy
Które do mnie śpiewają
Przepełniona wiarą unoszę się nad ziemią
Pełna nadziei czekam na poetę
Który ścieżki moich rąk rysuje
Na człowieka
Który łzami moimi mapy świata kreśli
Czekam...
Lecz czasu nie zatrzymam
Wiara się kończy
Nadzieja wypala
Mogę jeszcze długo wierzyć w to wszystko
Lecz w człowieka
Już nigdy nie uwierzę

autor

Sonata

Napisany: 2004-01-25 Dodano: 2006-10-26 23:09:27

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie