Moje memento…
Zmęczone stopy zbłądziły z drogi
Z kałuży kurz, ślady ich pamięta
Szukają zgubionych wspomnień
Myśl w strzępach w proch zmięta
W pamięci czai się życia talizman
Śmierć zabrała już wszystkich świętych
Tylko ogarek zastawił ślad po bliznach
I Ty z czasem zostaniesz do nich wzięty
Na skraju kamiennej płyty przysiadło
Samotne ciche westchnienie
Niechciana pamięć odeszła
A przyszłość? Człowieka zapomnienie
autor
Bella Jagódka
Dodano: 2005-10-20 06:25:59
Ten wiersz przeczytano 547 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.