Moje spotkanie z Charonem

Stary, brzydki niechluj
stoi w czarnej łodzi
i odpędza tłum dusz,
który go oblega.
Każda chce dostać się do świata umarłych.
Wsród tłumu stoję ja.
Ściskam mały, miedziany pieniążek-
- mój bilet na drugą stronę.
Siedzę w łodzi.
Płyniemy po czarnym, nieruchomym Styksie.
Charon strasznie zrzędzi i narzeka.
W połowie drogi zatrzymuje się
i patrzy na mnie złowrogo.
"Co ty tu robisz?!"- pyta ze wściekłością.
"Chyba umarłam"- odpowiadam cicho.
"Nie! To nie twój czas, jeszcze nie twój czas"-
- powtarza i zawraca łodzią.
Wysadza mnie na brzeg.
Odpływając z kolejną duszą, krzyczy:"Żyj, żyj, żyj..."

Otwieram oczy i odkładam żyletkę,
którą trzmałam w ręce.

autor

Lady in black

Dodano: 2006-06-04 20:00:38

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie