moje usta są twoje

barwy róż
zostawiasz na progu
a życie coraz niżej
głowę nosi

nie duchem ci ja
ciałem z duszą tęskniącą
miodem
mleczną krainą obiecaną

spełnieniem twoim
zostać
by w objęcia twoje
wpaść
tak bardzo pragnę

ból zostawiasz
nie kwieciem sypiesz do stóp
a ja tak marzę
w objęcia twoje
wkraść się

gdzieś tam jest droga
którą pobiegnę
ze łzami czy bez
po kwieciu czy cierniach
by obiecanych dni
dotknąć

nie pozwolę
by spopielały
nasze usta a wiatr
roznosił je po wzgórzach
bo wciąż płoną namiętnością
spragnione pocałunków

autor

Sabina Gancarz

Napisany: 2016-12-11 Dodano: 2016-12-11 14:02:49

Ten wiersz przeczytano 1430 razy

Oddanych głosów: 42

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie