***(moknę samotnie)
Z cyklu- (bez)senne refleksje
moknę samotnie w miejscu
gdzie słowa przybierają kształt
wrześniowych nocy
nieważne czy pamiętasz
one żyją bez względu
na nasze sentymenty
istniejemy wciąż
bardzo głęboko
a czas jest obojętny
choć wspomnienia robią się
coraz bardziej siwe i przerzedzone
to nic
jesteśmy
nie tu
autor
sisy89
Dodano: 2022-01-05 18:25:23
Ten wiersz przeczytano 1540 razy
Oddanych głosów: 59
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (45)
Bardzo podobają mi się Twoje wersy Sisy. Bardzo.
Pozdrawiam serdecznie :)
Niezwykle poetycka melancholia...pozdrawiam ciepło :)
Nie da się wspomnień wymazać.
Tu gumka myszka nie działa.
Trzymaj sią Asiu.
Kiedy jesteśmy we wspomnieniach, to rzeczywiście
"jesteśmy nie tu". Dlatego wspomnienia są potrzebne.
Mogą nas, jak trzeba, choćby na chwilę przenieść
"tam".
Zachwycasz wersami Joanno. :)
Pozdrawiam serdecznie.:)
Bardzo dziękuję za czytanie i komentarze, dobrej nocy
:)
Jesteśmy tu,to najważniejsze.Piękny wiersz
Sisy.Pozdrawiam
zakończenie daje dużo do myślenia.
Szanujmy wspomnienia, bo one zawsze bez wad - tak
śpiewali Skaldowie i taka prawda.
Pozdrawiam
Bardzo ładny, melancholijny wiersz.
Wszystkiego dobrego Sisy:))
Wspomnienia są częścią nas, msz z wiekiem je cenimy
bardziej,
a wiersz ładnie, poetycko poprowadzony.
Pozdrawiam serdecznie, Joasiu :)
I u mnie bezsennie... Czasem nie można się odnaleźć i
czasem to lepiej... Dobrej nocy
Wiersz absolutnie do zamieszkania u mnie, z ogromną
przyjemnością przeczytałam, pozdrawiam bardzo
serdecznie:)
Mgła przeszłości łagodzi wspomnienia. Pozdrawiam
serdecznie:)
Niektóre wspomnienia bolą, ale z czasem bledną...
Pozdrawiam z podobaniem Sisy :)
piękna poezja,
samotność nie jest dobrą towarzyszką,
pozdrawiam serdecznie:)