Mono Log

Tak wiem ile znaczy wiara
W koncu rzec można by przetrwać
w świecie tym ufajdanym w smarach
całą,trzeba, zieleń przez zakazy wydeptać
Myśleć o niczym bo i nicość się szerzy
Tak jak i wiara której mam wbrud
a jednak brak, jak modlitw pobożnych i szczerych pacierzy
Tak... Tuż za wiarą szerzy się smród...

i nic Tu nie zdziała żadna ludzka siła
Gdy miłośc obca nam jest jak języki
z konca świata drugiego. Kobieta żyła
kiedyś w niewielkim mieście. Miała ona nawyki
pewne od których odstepstw nie znała
Myślałby kto, że szalona że dziwaczna że smarkata
Jednak zwyczajnie w świecie... Kochała...
i nic dziwnego by w tym nie było lecz mijały lata
A w sercu owej dziewczyny nawyk Owy pozostał
Miłośc Bo o niej mowa wszędzie dookoła obłudą była
bezlitosną dla duszy i ciała owej kobiety
Ale mimo wszystko cierpiąc żyła...

Taki więc wplata się w te słowa kształt człowieka
Życie Wiara i ta miłość, która nie zawsze jest
taka jaka być powinna. życie nie zwleka
Życie czeka na jeden mały gest...

I w Tym świecie monologów i zaciekłych rozmów
z samym sobą poszukuję sensu wiary... Ech... Miłośći głód
Jednak by życie nie było wspaniałe pośród dialogów
Zwykły znajduję smród...

Spośród Tysiąca Twarzy jedno moje imię
Cierpię na schizofremię...
Wybaczam wszystkim za to że zyję...
...odczepcie się odemnie...

Bo ja żyję... po to
Mam miłość tylko jedną... I nie pytaj Kto to...

autor

Vergil

Napisany: 2009-07-27 Dodano: 2009-07-27 22:41:51

Ten wiersz przeczytano 420 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie