Monoceros (Jednorożec)

(Z cyklu: Gwiazdozbiory)

Coś spełnia się w niebie, przepływa śladem tajemnicy,
lecz spełnia się zbyt późno,
tam, gdzie był kiedyś piaszczysty brzeg,
gdzie był las
i szum drzew nad głową.

Coraz bardziej wydłużają się cienie, podążają w bezkresną dal,
donikąd.
I nie wiem, co się dalej wydarzy,
ale wiem,
widzę,
jak gwiazdy ułożone w ostry róg rozjaśniają dawne pragnienia,
których przez to nie sposób zapomnieć,
tak jak się nie zapomina zapachu letniej ulewy, co spada wielkimi kroplami na płatki róż,
sztachety malw…

Noc rozpięta na krzyżu
ogarnia mnie zimnymi ramionami.
Ciemno robi się wokół,
samotnie
i cicho.
Na horyzoncie kłębią się chmury od wewnętrznego ruchu,
poruszając bladymi ustami.
Zamykają się i otwierają w ogromnym przeciągu
drzwi pustego domu.
Gdybym tylko mógł nacisnąć tę klamkę, wyszarpnąć się z tysiącleci milczenia.
Wyjść.

(Włodzimierz Zastawniak)

***

https://stellardrone.bandcamp.com/track/eth ereal

autor

Arsis

Napisany: 2015-08-30 Dodano: 2015-08-31 00:38:31

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie