Monotonia Dnia...

Patrzę na zegar, odliczam dni.

Tu znów zasypiam i znowu wstaję.

Na zdjęciach widzę spełnione sny,

ich tyle wiatrem jeszcze zostaje...

Chciałabym nie czuć, nie czuć za dnia

kiedy do siebie daleko nam.

Nie słyszeć echa gdy szara łza

spada na ziemię w rytm czterech śnian.

Patrzę na siebie i widzę zmianę,

dziś już rozumiem jak żyć jest miłością.

Kiedy tracimy co ukochane

Życie się staje tylko podłością...

autor

ZagubionaKsiężniczka

Dodano: 2007-02-23 18:17:25

Ten wiersz przeczytano 469 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie