Morska nostalgia
Idę brzegiem morza
wiatr smaga moją twarz
woda spokojnie faluje
łagodnie uderzając o piach.
W oddali białe żagle
słońce zachodzi za horyzont
mewy kołyszą się na wietrze
krzykiem przerywają morską ciszę.
Piękne jest nasze morze
wiatr szanty na falach gra
stoję i patrzę przed siebie
czas mija i płynie w dal.
Ból ściska mocno za serce
śpiew fal łagodzi żal
odszedłeś na zawsze w głębiny
płaczące oczy patrzą w dal.
Komentarze (21)
Pochwała polskiego morza i hołd dla tych, którzy z
niego nie wrócili...
Jestem z nim związana od dziecka, więc podziałał na
mnie osobiście.
Pozdrawiam z Pomorza :)
Bardzo sugestywny,ładny obrazek nadmorskiej plaży i
nostalgicznej tęsknoty za utraconą miłością
Pozdrawiam serdecznie :)
Dobrej nocy:)
Witaj anise.Dziękuję za wpis . Dobrej nocy.
nikt i nic nie jest w stanie "wejść
w nas" i poczuć tak samo.
Witaj WOJTEK dziękuję za komentarz.Miłego dnia.
wojtasek W dziękuję za wpis.Miłego dnia.
Morze jest piękne i okrutne. Wielu z rejsu nie
wróciło. Pozdrawiam serdecznie. Dobranoc
Kiedyś na takim spacerze spotkasz kogoś kto rozgoni
Twoje smutki.Pozdrawiam ładny wiersz.
Pan Miś, karat,Aura16 dziękuję za
komentarze.Pozdrawiam.
Piękny opis, ale smutne zakończenie. Pozdrawiam
Ta na duszy nutka smętna,
nie przeszkadza widzieć piękna!
Pozdrawiam!
Witaj elka... już nic nie wróci zostało w głębinie na
zawsze.Serdeczne pozdrowienia.
karmarg dziękuję za miły wpis i komentarz. Serdecznie
pozdrawiam.
Pięknie Halinko i obrazowo, z nutką żalu. Nie zawsze
warto zaufać. Myślę, że czasami wart poczekać dłużej.
Pozdrawiam serdecznie.
To bardzo przygnębiające co piszesz, a nasze morze
jest faktycznie piękne. Pozdrawiam