Morska nostalgia
Idę brzegiem morza
wiatr smaga moją twarz
woda spokojnie faluje
łagodnie uderzając o piach.
W oddali białe żagle
słońce zachodzi za horyzont
mewy kołyszą się na wietrze
krzykiem przerywają morską ciszę.
Piękne jest nasze morze
wiatr szanty na falach gra
stoję i patrzę przed siebie
czas mija i płynie w dal.
Ból ściska mocno za serce
śpiew fal łagodzi żal
odszedłeś na zawsze w głębiny
płaczące oczy patrzą w dal.
autor
Halina Kowalska
Dodano: 2014-02-12 07:14:02
Ten wiersz przeczytano 1062 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Avatar dziękuję za wpis.Pozdrawiam serdecznie.
Czuć w wierszu tęsknotę i smutek! Za tym co było i być
może już nie wróci... Pozdrawiam!
Olu często wspominam tych przyjaciół którzy nie
wrócili z morza,wtedy łza w oku.Miłego dnia.
ciepło.... pomimo smuteczku który towarzyszy ci w tym
samotnym spacerze ;-)lubię takie klimaty
pozdrawiam
Morze kocham , szanuje w Nim szukam ukojenia i
uciekam od zgiełku miast niebytu .
Fajnie było spacerować tom samom plażą co Ty.
Pozdrawiam
Tez mam często takie nostalgie. To też chyba zależy od
pogody, że w nie wpadamy. Pozdrawiam Halinko