Mo(rz)(ż)e pod dębem

To tu: delikatne falowania czasu, wiatr
w berka po falach zielonych, a wtedy
morze rozbiega się i powraca tysiącem
opowiadań.

Słucham-

a ono, jak grzebień babci, czesze
myśli w coraz dłuższe pasma; niespodzianie przycicha, odpoczywa, by już za chwilę, w spokojnych oddechach snu żeglować dalej po nieznanym-

we mnie.



I tylko dąb, pod niebieskim parasolem,
niczym kapitan na mostku- trwa,
bym dopłynęła

w bezpieczne.

autor

AAnanke

Napisany: 2014-05-16 Dodano: 2014-05-18 11:45:11

Ten wiersz przeczytano 1376 razy

Oddanych głosów: 21

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie