Motyl
mały adorator kwiatów
fruwa między moimi myślami
jesteś tak piękny i słaby
barwny różnymi kolorami
jesteś tak niezależny
wolny w swoim wyborze
lotniku pragnień i marzeń
w jasnoniebieskim kolorze
zatrzymaj się w mej dłoni
zrób sobie z niej mieszkanie
usiądź i pomyśl sobie:
pięknie stworzyłeś świat Panie!
autor
Obywatel Ludzkiej Areny
Dodano: 2008-11-01 11:43:46
Ten wiersz przeczytano 1396 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
Być motylem z Twojego wiersza! Ta delikatność słów, te
piękne porównania, ta wrażliwość myśli...urzeka mnie!
cudnie znależć swoje miejsce w dłoni :) pięknie....
hmmmm
Uwielbiam motyle i "mały adorator kwiatów"-bardzo
spodobało mi się to określenie.Jest urocze:-)
Źle Obywatel zrozumiał stosunek do kwiata motyla, on
go nie adoruje, lecz ze słodkości okrada i zapyla.
Wiersz znakomity"+"
To właśnie motyle kojarzą mi się z ukochaną wiosną....
porą budzącej się miłości, porą ciepłych poranków i
wieczorów.... Motyle dodają barw temu jakże szaremu
światu.... Jakże nie dziękować Bogu za to piękno
wokół....
Malowniczy świat stworzył ktoś Wielki :)
+
Pięknego stworzyłeś motyla. Super!