Mroczne sacrum
Kartki przebitych kalendarzy
Przez ostre kolce przeszłości
Gorąc myśli, umysł parzy
Gorąc chwil, umysł gości
Wstęga barw rozwianych
Krople bólu kapiące
Zwrotki pieśni rozśpiewanych
Melodie po sercach płynące
Grunt, czas po nim stąpał
Rozwinięta serca aureola
Promień w toni się kąpał
Promień o ratunek woła
Rozwiany nieboskłon gwiazd
Szukających swego przeznaczenia
Poranny różowy brzask
Nagle wyrywa się z cienia
Tam, gdzie klejnot się bosko skrzy
Szmaragd w oczach tkwiący
Gdzie serce lekko drży
Jak dotyk dłoni, ust gorących
Konstelacja cudownego uroku
Znikająca wraz z krokiem poranka
Lecz kiedyś wyjdzie z mroku
I za dnia, przyjmie postać wianka
Pabianice 28.12.2010
autor
Paweł Wosiak
Dodano: 2010-12-28 21:58:15
Ten wiersz przeczytano 734 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Ciepły i wzruszający, piękny wiersz!
Życzę szcześliwego nowego roku i pozdawiam sedecznie..
Tajemnicza, pełna uroku piosenka.
przeszłość odciska ślad na naszym życiu, bolących
cierni trudno się pozbyć...wtedy przyszłe dni jawią
się jako nadzieja - jutrzenka
Wzruszające i romantyczne
pisaninie..............................+.]!
W pierwszej chwili tytul wiersza zmrozil mnie.
W miare czytania tajalam powoli.Na koncu sie
rozplynelam.Piekny wiersz,taki do poplakania.