W mroku
w mroku jest dal
jest ziemia
jest wszystko
ciebie nie ma
po struchlałym parapecie
pełzną dwa węże
kalecząc łuski
przez moje palce przecieka czas
chłodne krople wina białego
milczę mając do wyboru
tęczę wskrzeszoną w rosie księżyca
lub drżenie ciszy
łamanej zgrzytem
na zawsze zamykanego okna
Z tomiku ,,To tylko wszystko,,
autor
Mirosław Madyś
Dodano: 2019-05-10 07:45:58
Ten wiersz przeczytano 1522 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (31)
/białego wina/ czytam sobie
Pozdrawiam :)
mrok zamyka perspektywę.
perspektywa to nadzieja.
nadzieja to ty.
smutne trochę. pozdrawiam Mirku :):)
Warto dotlenić serce nie zamykać się...
Pogodnego weekendu:)
... i bedzie spokój;)
marcepani - jest pozytywny komentarz, za który
dziękuję:) Pozdrawiam :)
mariat - nic to też coś. Dziękuję za komentarz:)
Pozdrawiam :)
Maria Polak (Maryla) - dziękuję za ciepły komentarz:)
Pozdrawiam :)
- jest klimat, jest refleksja - podoba mi się.
Wszystko i nic = wszystko już było
nic zostało.
Nawet powietrze oniemiało.
Piękny wiersz, z tęsknotą i smutkiem w tle. Pozdrawiam
:)
Bella Jagódka - jak prawdziwa to wróci :) Pozdrawiam
:)
Stella-Jagoda - dziękuję i pozdrawiam:)
Takie zycie.Podoba sie.
Pozdrawiam:)
chłodno, tęsknie, smutno... to zawsze tak jest gdy...
miłość odchodzi
anna - życie to mozaika światła i mroku. Dziękuję za
komentarz:) Pozdrawiam :)