Muszę, nie mogę.
Muszę z tym skończyć,
raz, a porządnie.
Nie dać się sprowokować
chwili zapomnienia.
Muszę przestać
TO robić co chwilkę.
Przestać wracać
po Twojej mapie.
Muszę, muszę, muszę..
Lecz nie umiem.
Wciąż oglądam je, i płaczę,
i śmieję się na zmianę.
Muszę wrócić tam,
gdzie Cię zostawiłam.
I oglądać Cię na żywo,
nie wciąż na zdjęciach..
autor
Anastazja..
Dodano: 2009-02-06 18:50:50
Ten wiersz przeczytano 732 razy
Oddanych głosów: 6
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
ciekawy obraz szkoda że taki smutny
bardzo smutny.. tak, musisz to zrobic. czasem w
życiu trzeba stanąc, zawrócic i się nie oglądac.. z
drugiej strony wspomnień nie można ot tak wyrzucic..
trudno jest tak zyc i cierpiec.. ale wierzę, że można
i to przetrwac.. /+/ pozdrawiam
nie musisz zapominać utul w sercu i miło wspominaj.
Ładny w smutku napisany. Pozdrawiam
Czasami z takimi rzeczami, jak właśnie przeglądanie
zdjęć osoby, która dla nas coś znaczyła, jest bardzo
ciężko skończyć, lecz z myślą o dobru dla człowieka,
powinno wrócić się do rzeczywistości i pogodzić się,
że go już nie ma. A jeśli był wart - zachować go w
swoich wspomnieniach. Ładny, pełen smutku wiersz.
Pozdrawiam.
bardzo ładny wiersz