Muza...w hołdzie H. Poświatowskiej
Jest cała ziemia samotności ...i tylko jedna grudka Twojego uśmiechu... (H. Poświatowska)
Muzo dłoni spragnionych dotyku
spalona na popiół
unosisz się w powietrzu
jak wyschnięty oddech czasu
Muzo dźwięków serca
skrytego w mrocznej otchłani źrenic
tak cicho i bezszelestnie
odpływasz w ocean lęku
Muzo uwięzionej tęsknoty
w ciszy pośród samej siebie
połykasz łzy
nieba łkającego deszczem
Muzo bezsilnej świadomości
że wszystko zamilkło
idziesz pośród drzew
strojonych kolorami tęczy
…tej ostatniej jesieni…
autor
alia5
Dodano: 2022-10-13 12:45:43
Ten wiersz przeczytano 763 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
Uwielbiam wiersz Haliny Poświatowskiej
Piękny hołd oddajesz wspaniałej poetce
Pozdrawiam serdecznie :)
Jakoś się wzruszyłam tym wierszem...
Piękny, klimatyczny wiersz.
Pozdrawiam
Ujmujący wiersz, w swoim przekazie.
Pozdrawiam.:)
Pięknie, nastrojowo.
Pozdrawiam serdecznie :)
bardzo ładnie.
ładnie, klimatycznie
Halina Poświatowska mimo swojego krótkiego życia,
inspiruje swoją poezja do dzisiaj. U mnie cztery
wiersze wstecz (Bielszy odcień bieli) mam pewną
poetycką inspirację, związaną z Haliną Poświatowską.
Pozdrawiam :):)
Piękny hołd wierszem dedykowany.
Pozdrawiam serdecznie
Miodzio! :)
Pieknie!!
Szacun i głos mój jest twój!!!