Wiersze szczęśliwe
Szczęśliwi ludzie niech wierszy nie
piszą,
przecież w nich nie ma bezdennej rozpaczy.
Bezbrzeżny smutek nie zabija ciszą,
cokolwiek to znaczy.
Wielcy poeci umierają młodo.
Powiesz: "Znam kilka wiekowych
wyjątków".
Tak, lecz los wpisał im ból i tęsknotę,
niemal od początku.
Szczęśliwy człowiek... bywa
wierszokletą,
radosna twórczość jest poezji katem.
Wielkie cierpienie niesie plon poetom,
wieczności zadatek.
Szczęśliwi niech się za wiersze nie
biorą,
w ich strofach barwy wybuchają wiosną
i zamykają usta tym potworom,
które w duszy rosną.
autor
wielka niedźwiedzica
Dodano: 2016-10-26 22:30:36
Ten wiersz przeczytano 1521 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (55)
mixi:))))
/Czasami człowiek musi inaczej się udusi/
)))))))))))))))))
oksani, wertycha, dziękuję bardzo:))
waldi, wiersze szczęśliwe potrzebne, wierszyk jest
trochę przewrotny, pisz:)))
Piękny wiersz, więc się strzeż a ja trochę dłużej
pożyję. Pozdrowienia ślę.
Zaintrygował mnie Twój wiersz WN, warty głębokiej
refleksji:-)
Serdeczności:-)
dobrze że tu zajrzałem .. pięknie napisany wiersz i
jedno mnie pociesza .. że ja tak młodo nie umrę ..mimo
serca młodego .. lat jak wiesz mam 63 ..i jestem
szczęśliwy ..
Elena, Agarom:))
To co ja mam zrobic, szczeslwy i pisze;)))
Z przyjemnoscia punkt zostawiam.
już byłam, myślałam, że coś nowego :(
Wszystkim komentującym i czytającym oraz tylko
czytającym, naprawdę serdecznie dziękuję:))
nie namawiaj mnie peelko do zaprzestania pisania
wierszy:)
ciekawy wiersz, ciepło pozdrawiam autorkę :)
W słowie pisanym zatrzymasz siebie, impulsem chwili
ożywisz codzienność.
Serdeczne uściski Dorotko, pozdrawiam paa
Niech piszą wiersze wszyscy, którzy mają taką potrzebę
:))
Oto linia rozwoju i dojrzewania. W efekcie osiągasz
dojrzałość - od wierszoklety do POETY.