MYŚLI UKRYTE

Ukryć gdzieś w głębi duszy
Myśli chaotyczne, bezładne.
Łzy, których wiatr nie osuszy
Schować najdalej na dnie.

Krzyk co na usta się wdziera
Zdusić w sercu swym muszę,
On prawdę niebacznie otwiera
Co zachować dla siebie tuszę.

Potok słów – moje nieme wyznanie
Nie odbije się nigdy echem na łące,
Czeka nań wolne w ciszy konanie:
Wiatr nie ukołysze, nie utuli słońce.

Ciemno się robi, gdy gaśnie nadzieja
A strach i zwątpienie skuwają wolę,
Ale niestraszna mi życia zawieja,
Gdy nad przepaścią kolejną stoję.

Znam gorycz porażki i słodycz zwycięstwa,
Cios przyjmę nowy niczym dar łaskawy nieba
I będzie to tylko kolejną próbą męstwa,
I mu na spotkanie biec będę jeśli trzeba...

Życie człowiecze igraszką w rękach bóstwa
Co raz się uśmiechnie a raz ciska gromy:
Wczoraj śmiech gromki, jutro łez mnóstwo
I spłonąć gotowe niczym kępka słomy...

Jedno masz skrzydło, drugie mi jest dane
Ciężko bywa razem, gdy bolą trud i znoje.
Nieba przestworza zostaną mi nieznane,
Bo lecieć też możemy tylko we dwoje...

autor

emmanuel

Dodano: 2008-01-26 14:28:53

Ten wiersz przeczytano 542 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie