Na co komu?
z cyklu perspektywy
Jeszcze w oczach łzy nie wyschły
żale jak zły sen nie prysły
nie upadły na kolana
jak te mgły które od rana
zasłaniają piękny świat
smaku i kolorów brak
dzień jak mleko nie do picia
matnia twór bez śladów życia
sensu i nadziei brak
we mgle ginie wszelki ślad
skrzydła łamie słaby ptak
już nie wzbije się do lotu
strach nie daje zrobić kroku
stoisz giniesz omotany
los zakłada ci kajdany
szarpie jak firanki wiatr
na co komu taki świat?
po expoze:(
Komentarze (15)
prawdziwy do bólu..bliski..smutny
Jakbym czytała o sobie...
Ale jestem uparta i nie poddaję się , tego i Tobie
życzę :)
Pozdarwiam
...kiedy dmuchnie ciepły wiatr,znów się stanie piękny
świat...i zginie gdzieś smutek wszelki kiedy
zaćwierkają zimowe wróbelki...pozdrawiam.
Witaj - dawno u Ciebie nie byłem...bardzo ładny wiersz
i nie musisz tak wszystkiego brać do serca, mgła
opadnie to podniesie się humor i rozjaśni te ciemne
zakamarki i miejmy nadzieję że świat się zmieni
jeszcze po naszej myśli...powodzenia
Pięknie, ale i smutno, bo wiadomo optymizmu co do
lepszej przyszłości co raz to mniej, ale nie wolno
tracić nadziei. Serdecznie pozdrawiam :)
smutkiem dotykasz duszy - ale nie ulegaj walcz
Na co komu, zły ten świat ,niesprawiedliwie, wrednie,
smutno, źle, ale jak dobrze tu byc...
Bardzo smutny klimat, brak nadziei na jutro, AUTORKO!
Nie będzie tak źle! Przecież Polak potrafi! Nie
ma sytuacji bez wyjścia i po expose będziemy sobie
radzić. Pozdrawiam z uśmiechem i Ty proszę też -
uśmiechnij się.
Ładny wiersz. A co do treści to raz jest lepiej, raz
gorzej, każdy orze jak może. Po chmurach tylko może
być słońce. Pozdrawiam
Mgła kiedyś opadnie ,wyjrzy słonce, i może kiedyś
spojrzysz łaskawszym okiem :)Pozdrawiam serdecznie+++
Też tak mam.
Pozdrawiam:)
Może należy dostrzec w tym świecie to co piękne.
Wyrzucić z myśli co negatywne i zacząć wszystko od
nowa. Pozdrawiam:)
Aniu, miałam po ekspoze bardzo podobnie... i jakoś mi
ten smutek nie mija
Skłania do zadumy.
Smutny.