Na ławce

Kwiaty kasztanów porywane przez
wiatr wirują wokół nas.
A my wśród tych drzew
na ławce usiedliśmy i
siedzimy w siebie tak wpatrzeni.

Moja dłoń musnęła Twoją
twarz,wtulasz policzek w jej
wnętrze a ciepło bijące od niej
rozlewa się po Twoim ciele.

Moglibyśmy siedzieć tak
godzinami ale wiesz jest
jeden mankament,zapomniałam,
że Ty też potrafisz czuć.

Może chcę dobrze ale przynoszę
ból,nie mam już uczuć
i teraz znów się ich uczę.

autor

Alien

Dodano: 2009-07-02 21:51:52

Ten wiersz przeczytano 499 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie