Na obczyźnie VI
Byłam tu na cmentarzu
i teraz się boję
że naruszyłam obca
dusz ludzkich spokoje
leżą tam na pagórku
za białymi murami
a ja obca im wchodzę
w ich ciszę z butami
pierwszy raz zaskoczeni
przyczaili się cicho
ale gdybym znów poszła
to kto wie co za licho
do mnie by tu wylazło
te różne Rodriguezy
Josefy i Zamory
kto to wie jakie mają
po śmierci humory
i moje Zdrowaś Mario
i wieczne spoczywanie
tylko by rozjątrzyło
i napuściło na mnie
coś z morza
lub coś z góry
coś z wiatru
albo z nieba
i choć chciałabym pójść
znów na cmentarz
nie pójdę
bo mi tego co nie znam
nie trzeba
autor
Kryha
Dodano: 2008-10-20 08:46:48
Ten wiersz przeczytano 1014 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (17)
- ładna puenta "bo mi tego co nie znam
nie trzeba" - nieswoi dla nietutejszego...
może to nie o strach chodzi że się na obcy cmętarz
poszło,ale o to że kiedyś i my tam trafimy?że nawet po
śmierci będzięmy pochowani w obcej ziemi...smutno...
Boimy się nieznanego...... nie lubimy przykrych
niespodzianek, więc unikamy wszelkich ....
Serią wierszy ''Na obczyźnie'' pokazujesz jak bardzo
tęsknisz za domem ojczystym i gdziekolwiek jesteś na
plaży, w kościele, czy na cmentarzu, wszędzie czujesz
się obca... pięknie piszesz o swoich uczuciach
Masz rację, Nasze Polskie cmentarze, to też nasza
Ojczyzna i dom naszych Blizkich.
przeczytalam Twoj wiersz z usmiechem choc prawda jest
ze na pewno czulas sie tam obco
Ja też mieszkam za granicą i tutejsze cmentarze nie
maja tego klimatu co nasze polskie
A ja bym poszła mimo wszystko - wiersz pełen zadumy,
zmusza do refleksji,
klimat dostosowany do treści.
Bardzo ciekawy wiersz w przystępnej fprmie napisany,
bardzo mi się podoba i treść i warsztat literacki.
Podoba mi sie historyjka o cmentarzu.Ja jednak
odnajduje spokoj idac na cmetarz,porozmawiac w ciszy z
bliskimi ktorzy odeszli.Tam panuje juz tylko spokuj i
wieczne odpoczywanie...
A na Wszystkich Świętych też nie pójdziesz? z drugiej
strony warto poobserwować obce zwyczaje
W tym wierszu bardzo dogłębnie pokazałaś uczucia
człowieka będącego"na obczyźnie" i istotę wyobcowania
jakie czasem towarzyszy.Bo my to również nasze
korzenie...
A SZKODA! WŁASNIE TRZEBA INNYCH POZNAĆ - JAK POZNASZ-
POLUBISZ - JAK POLUBISZ - ZROZUMIESZ ...I WTEDY SIĘ
UBOGACISZ WEWNĘTRZNIE! NIE ZGADZAM SIĘ Z POINTĄ, SAM
WIERSZ UDANY ! ?HABLA `ESPANIOL? E`SPANIA CAMPEON!
Pewnie. Leźć tam, gdzie pewnie nas nie chcą?
Przynajmniej tak to odczuwasz, że nie chcą. :) Ciekawy
pomysł - podoba mi się. :)
Kolejna część równie udana, jak poprzednie.
Ciekawy dobrze oddany klimat jaki poczułać na obcym
cmentarzu. Cóż wszystkie cmentarze świata to kraina
ludzkich szczątków i poniekąd kawałek różnych histori
kultur.