NA POŻEGNANIE

Wkrótce nas pożegna
Dziewczę strojne, młode

Wiem jak ma na imię
Podziwiam urodę

Co rok nas odwiedza
Tuż u schyłku lata

I hojnie obdarza
Darem tego świata

W spichrze sypie ziarno
Owocem częstuje

Niczego co smaczne
Dla nas nie żałuje

Ma piękne korale
Suknię ma w czerwieni

Każdy ją podziwia
Wkrótce ubiór zmieni

Niekiedy się stroi
W szaty szczerozłote

I z porywem wiatru
Tańczyć ma ochotę

Wiruje po ziemi
Kłania się obłokom

Z liśćmi opadłymi
wzbija się wysoko

Lub jak panna młoda
W szacie śnieżnobiałej

Rankiem się pojawia
W swojej krasie całej

Razem z koleżanką
co w śnieżnej zamieci

Olśniewa swą bielą
Cieszy małe dzieci

Które wnet ulepią
Dużego bałwana

I będą się tarzać
W śniegu po kolana

Proszę się nie smucić
Odejściem tej "Damy"

Wkrótce przyjdzie wiosna
A więc poczekamy

A tuż za nią lato
Ciepłe,pełne słońca

Po nim przyjdzie "ona"
Barwna, czarująca

Na pożegnanie jesieni napisał
Jeżyk

Zgodzicie się kochani z tym, że jesień jak dziewczyna z pięknymi koralami kaliny,jarzębiny, głogu, dzikiej róży itp.

autor

Jeżyk

Dodano: 2012-11-16 12:28:03

Ten wiersz przeczytano 2155 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie