NA PRÓŻNO
nieprzewidziane spotkanie
najkrótszy spacer dobiega końca
na pożegnanie
dłonie podane bezpowrotnie
z okna autobusu przesłany uśmiech
oddalające się skinienie ręką
wówczas rozstanie
nie wiedziało że to kochanie
ale już jutro powróciłam do wczoraj
w fusach po kawie wyszukuję realnej pamięci
na próżno
kolejny kalendarz identyfikuje się z
jesienią
długie wieczory
oczekując na sen
by nie zabłądzić wśród wspomnień
znów wracam wstecz
wciąż na próżno
głośny zegar sąsiadów
ponownie wybija godzinę
już za późno
można kochać a nie wiedzieć o tym
autor
grażyna-elżbieta
Dodano: 2012-09-28 09:50:13
Ten wiersz przeczytano 1241 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (34)
Wspomnienia są jak perły a serce nie sługa. Nigdy nie
wiadomo co jutro nas spotka, dlatego warto czasami
zdać się na los. Ładny wiersz :)
Czasami los zaskakuje... rodzi się zaklopotanie i
niedowierzanie.. jak miłość od pierwszego wejrzenia..
piękna historia, bardzo ładny wiersz...pozdrawiam
czasami tak jest że pewne rzeczy uświadamiamy sobie
niestety po czasie również to że kochamy bo miłość nie
zawsze przecież spada jak grom z jasnego nieba
ładny wiersz pozdrawiam
Najgorsze co może nas spotkac to uczucie ,którego
jesteśmy nieświadomi ,bo gdy to w sobie odkryjemy biją
w jednym człowieku dwa złamane serca-pozdrawiam
Grażyno twój wiersz nie wymaga komentarza....
zatrzymuje
Myślę, że na miłość zawsze jest pora. Ciekawy
refleksyjny wiersz. Pozdrawiam:)
tak można a ta druga osoba może nie wiedzieć wcale o
tym
pozdrawiam serdecznie:)
Milo poczytac...:)
Można Grażynko, można.
Na miłość nigdy nie jest za późno.
Pozdrawiam:-)
Piękny wiersz, daje do myślenia. Wzruszyłam się,
dziękuje.
Pozdrowionka!
Witaj - Dlaczego za późno...to dopiero nadchodzi.
Zawsze po myślach przechodzi do czynów i nie tylko
wspomnieniami człowiek żyje, a życzę jeszcze kochania
bez pamięci.Fajny wiersz - Pozdrawiam
To skinienie ręką... zatrzymał bardzo. Przywodzi na
myśl pewne obrazy :)
/można kochać, a nie wiedzieć o tym/ podoba mi się i
daje do myślenia; pozdrawiam
Och, jaki smutny to wiersz... stracona szansa na
miłość... tak czasem w życiu bywa... Pięknie napisane!