Na spotkanie

Na spotkanie z przeznaczeniem:) Nadrabiam zaległości w
czytaniu i ja na chwilę musiałam odpocząć:)

Bywamy sami, bywamy samotni, naszym udziałem bywa
tęsknota. Jednak już te odczucia potrafią przypominać,
że są ich lustrzane odbbicia - "po drugiej stronie
lustra" czasem tam jest rzeczywistość, tylko czasem
zapominamy co nią bywa, skąd przyszliśmy, kim
jesteśmy... Pozdrawiam serdecznie

Kilka słów wyjaśnień - biel - pobyt w szpitalu, powrót
z drugiej strony na zielonej sali - do czasu
rzeczywistego - do najbliższych

nie rozumiem pierwszej zwrotki, czytam i czytam, ale
gdzieś mi się wymyka... może za tępa jestem. Koniec
jest o Bogu? taki mi się nasuwa Niepokonany Optymisto.
Fajnie by było gdyby Twoje słowa mogły być prorocze :)

"krok po kroku " podążamy... wiersz wzbudza do
refleksji. Cieplutko pozdrawiam

....Życie tak mija jak jedna chwila
a czasem radość je tylko umila,
miej Go więc tyle, ile pragniesz...

Spotkania mają wiele dróg i odcieni treść tego
wiersza nam to uzmysławia
warto przeczytać
p o z d r a w i a m

I po co było tak straszyć biedną siabę, co? Nawet
zapomniała napisać, że przepięknie przecudny, ledwie
te krzyżyki postawiła.

+++

W pewnych momentach są takie stany, kiedy choroba
jest przewlekła bywają często. Takie odczucia
sam przeżywam może się mylę, może to tylko ja tak
mam... +)

Taki stan ducha przedstawiłeś, jaki kiedyś znałam
osobiście-pustki w odcieniu bieli.Może się mylę bo
każdy bierze sobie z wiersza to co jest mu bliskie,
ale zobrazowałeś /świetnie zresztą/stan zawieszenia,
chwilowego oderwania od rzeczywistości od życia.
Interesujący wiersz:)Pozdrawiam

hmmm...ja raczej smutek poczułam...

Tak się przestraszyłam,ale to przecież wiersz sprzed
pięciu lat:)Pozdrawiam serdecznie Karolu!+++

Mi się skojarzył z zamknięciem, jakimś ograniczeniem z
którego trudno się wydostać.
Jakby z chęcią uwolnienia się.
Pozdrawiam:)

Iść w stronę światła? Aż się boję troszkę...Pozdrawiam
Karolku serdecznie:)