na własne życzenie
na własne życzenie
świt miał przynieść nadzieję
za milczeniem się chowam
w takich chwilach istnieję
od nowa
***
myśl dociera najgłębiej
rozwiązując zbyt trudne
cisza spływa westchnieniem
w poduszkę
jeszcze wczoraj wśród bieli
żywioł władał pierwotnym
by na trwałe odmienić
przez dotyk
własnych praw dochodziło
pierwszej z żebra wcielenie
kusząc ziemię niczyją
spełnieniem
***
noc nie wniosła rozwiązań
do rachunku sumienia
dzisiaj tylko pożądam
w marzeniach
wiernemu czytelnikowi...
autor
Colett
Dodano: 2010-06-12 11:23:07
Ten wiersz przeczytano 580 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Ładny wiersz, przetkany nutką auto oskarżeń...
ciekawy wiersz przez niedopowiedzenia,wciągają one
czytającego
rozmarzony, ciekawy.
Musiałem sprawdzić dla porównania poprzednie, bo Cię
nie kojarzę. Robisz piorunujące postepy. w tej chwili
na pewno zmierza to w dobrą stronę.
bardzo ładnie poprowadzony wiersz...choć
melancholijny... bardzo estetyczny....pozdrawiam