Nad przepaścią
ostre
krawędzie
Tatr
przecięte
pazurami
śniegu
cień
jastrzębia
na zboczach
oddech
burzy
i ludzki
okruch
nad przepaścią
byłam
blisko
Boga
autor
Miroczka 1
Dodano: 2015-05-06 10:30:36
Ten wiersz przeczytano 1212 razy
Oddanych głosów: 26
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (32)
Fajne! Widoki!
Pozdrawiam:)
Smutne
W górach też tak czuję:))
Smutne
niezłe. pozdrawiam
Ladna refleksyjna miniaturka
refleksyjna miniatura
pozdrawiam
Świetna miniatura... dobrze jest być blisko Boga
A taką nowoczesną,ale zrozumiałą poezję lubię.
Pozdrawiam serdecznie Miroczko
Doskonała mini,to blisko Boga
może oznaczać bycie tak wysoko,ale
tutaj jest to raczej podkreślenie kruchości ludzkiego
bytu,jego zależności od kaprysu pogody, czy zbyt źle
postawionego kroku na wąskiej grani.
Pozdrawiam
jak zwykle głosując,mimo,że nie wiem czemu,ale u mnie
nigdy tego nie robisz?.Nie jest to pojedyncze
"przegapienie".
świetny...oryginalny i w formie i w przekazie:)
pozdrawiam
Miroczko! Świetnie ujęta chwila. Pozdrawiam Cię
serdecznie
potęga gór zachwyca i przytłacza, niektórzy nawet
odczuwają tam obecność Boga (podobno), pozdrawiam :)
ładny...
majestat gór zbliża do Boga:) ładnie