Nad wodospadem Niagara / sonet/
Dla Andrzeja / STUMPY /
Witam cię Niagaro w majowych porankach.
Piękne stare parki już się mleczem
złocą,
ten zapach magnolii podwojony nocą,
żółte tulipany kwitnące przy gankach.
Patrzę na wodospad, na te góry wody,
co się w dole burzą i spienione giną,
lecz zdążą poszemrać /nim cicho
odpłyną/,
o upadku w przepaśc na kamienne kłody.
Przepiękny ma urok zakątek tej ziemi,
urodzajne sady, bogate winnice,
zapachy wszech kwiatów w soczystej
zieleni.
Przyroda zachwyca w swym uroczym bycie
i wodospad, gdzie woda tęcza sie mieni.
Bogactwo tej ziemi i jej tajemnice.
autor
bronislawa.piasecka
Dodano: 2018-05-19 07:53:23
Ten wiersz przeczytano 1367 razy
Oddanych głosów: 40
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
piękny sonet - namalowany słowem obraz ziemi gdzie
jest Twoje miejsce na ziemi- :-)
pozdrawiam
Bardzo miło przeczytać było...
+ Pozdrawiam
Podziwiam pozdrawiam.
Serdecznie dziękuję za miłe komentarze i pozdrawiam.
Piękny wiersz. Może kiedyś będę miał szansę zobaczyć
ten widok...
Brawo! Ładnie Broniu :)
Przeuroczy sonet, pozdrawiam wiosennie:)
śliczny
Nad Niagarą nie byłem,
ale sobie wyobraziłem
dzięki Bronisławie,
która to miejsce wierszem sławi.
Pozdrawiam.
Lubię te Twoje wiersze, które tak cudownie słowem
malujesz?
Bromiu, a ten sonet i ta dedykacja dla Andrzeja jest
czymś wspaniałym teraz tak mało w ludziach
życzliwości, a tak naprawdę to nic nie kosztuje:)
Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i uśmiechem, Ola:)
No pięknie Bronisławo
Andrzej jest zapewne szczęśliwy:-)
Pozdrawiam:-)
Witaj Broniu:)
Oj kusisz tym wodospadem,kusisz.Jednak raczej na żywo
go nie będę oglądał.Musi mi wystarczyć Twój opis:)
Pozdrawiam serdecznie:)
ach..ta Niagara, kojarzy mi się zawsze z filmem z
Marilyn Monroe, gdzie chlusta im woda w twarz,
szamocze peleryny...ekspresja, dramat..siła natury nie
do ujarzmienia, wobec której jesteśmy tacy maluczcy,
pionki, którymi się rozrzuca
Przepiękny, ciepły wiersz.
Serdeczności ślę Broniu:)
fascynujący opis.