Nagroda dla duszy cierpiącej

Polny wiatr rozwieje nasze rany,
Zieleń traw ukoi ból niegdyś zadany.
Słońce przytuli nas do swych ust,
Kwiaty roztoczą miliony ciepłych pokus.

Ja chcę tam z Tobą boso biec,
Wprost na zakochanych wiec.
Zapytasz mnie, jak jest w niebie,
Właśnie tak, jak tam koło Ciebie.

Kiedyś tam się spotkamy,
Kiedyś sobie całkiem się oddamy,
Kiedyś z pięknymi dziećmi do kolacji zasiądziemy,
Na zielonej trawie miłością i szczęściem karmieni.

Kiedy to nadejdzie? Mam nadzieję, że nadchodzi,
Nic innego lat smutku duszy nie nagrodzi.
To jedno życie jest mi winne,
Proszę tylko o tę miłość jak z wiersza,
Wszak Bóg nie może być bez serca.

autor

Patrycjusz_Last Patriot

Napisany: 2008-01-07 Dodano: 2008-01-08 20:47:07

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie