Najpiękniejsza z róż
Choć przeszedłem cały świat
ciągle jestem sam,
miłość złudnym jest omamem.
Przeszukałem całe niebo,
aby znaleźć tę jedną z gwiazd,
lecz powiedzieć kocham nie umiałem.
Co mam zrobić, smutno mi
z starych ksiąg zdmuchuję kurz
na wspomnienie tej jedynej z róż.
Nawet stare księgi
mnie objawić nie chcą nic,
nie wiem kochana jak bez Ciebie żyć.
Szkoda czasu na czekanie
przez te moje zakochanie
cały zawalił się świat.
A Ty jak cudowny kwiat,
kto Cię spotkał teraz wie
czemu zakochałem się.
autor
lew Judy
Dodano: 2023-01-21 08:23:57
Ten wiersz przeczytano 797 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Pięknie i romantycznie!
Pozdrawiam serdecznie
Mam podobne wrażenia jak KrzemAnka,
pozdrawiam serdecznie.
Po przeczytaniu na myśl przychodzi "Mały książę". Co
myślisz o zmianie "z starych" na "ze starych" i "te
moje" na "to moje zakochanie"?
Miłego dnia:)
takiej miłości nie da się zapomnieć.
Taka miłość nie rdzewieje
Musisz jednak mieć nadzieję
Pozdrawiam