Nauczka

Odrabiam zaległości u Ciebie Jovi.
Ten wiersz, to świetnie ukazanie emocji, jakie
towarzyszą nam, kiedy uświadamiamy sobie, że coś nam
przyjdzie utracić.
Krzyk duszy z postanowieniem zmiany.

Dawno Cię nie było Szakalu, weź już nigdzie nie
wyjeżdżaj, bo kiedy Cię nie ma, to się źle dzieje ;)

Ciekawe przesłanie zawarte w wierszu
Tak jak w życiu
nie potrafimy docenić tego co mamy do póki tego nie
stracimy

Dziękuję kosecki :) Pozdrawiam ciepło

Hej. dziękuję za informację.
wiem co się dzieje i jestem do dyspozycji jak
większość autorów.
Mój komentarz u Amaroka jest jakoś na początku :)
Pozdrawiam serdecznie

Lepiej mieć pewność, że do wszystkich wiadomość
dotarła, niż później mieć wyrzuty sumienia, że się
kogoś pominęło...

no właśnie bańka mydlana
już mi prysła.. (no cóż)

Ok. Grosiu, zostawiam info jak leci z listy
użytkowników...jest nas dużo, nie sposób ogarnąć
wszystkiego kto wie, a kto jeszcze nie wie...Ale
dziękuję Ci :)

Ps. Jak co to napisz mi
lepiej na maila; ja też
nie jestem z kamienia i
bardzo lubię ten portal

50: tutaj Ci, Kochanie
odpowiem; ja tam jestem
na 19 stronie - p Amarok
mnie ale nie lubi.. :-(

Dziękuję Magnolii i Mgiełce z serdecznymi
pozdrowieniami :)

Prwda. Rozstania są trudne, ale ja jestem optymistką i
wierzę w dobre zakończenia. :))

Zgadzam się cenimy jak tracimy. Nie słyszałam że znowu
nas straszą ,mam cichą nadzieję ze to tylko jak
zawsze, byłoby wszystkim trudno rozstać się .

Dziękuję za komentarz Andrzejku, dołącz do watahy u
amaroka, zbieramy siły i pomysły na ratowanie Beja

https://wiersze.kobieta.pl/wiersze/konsultacje-spolecz
ne-sprawie-beja-591448

Likwidacja poczytnego portalu poetyckiego jest
przejawem jakiegoś szaleństwa. Tu spotykają się Ci,
którzy długimi ćwiczeniami osiągnęli dobry poziom, jak
i Ci którzy dotknięci piorunem Zeusa wstąpili od razu
na Parnas, a także i szare postacie, które, mniej lub
bardziej udanie, próbują się przedostać na piedestał.
Tworzymy społeczeństwo, które powstało dzięki
portalowi kobieta.wiersze.pl. To tu poznaliśmy się,
dzięki temu społeczeństwu zajmujemy miejsca w
konkursach, wydajemy tomiki poezji, kalendarze
poetyckie, pocztówki, antologie itd.
LIKWIDACJA SPOŁECZEŃSTWA TO TAK JAKBY ROZSTRZELANIE
NARODU, WYSIEDLENIE RODZINY W NIEBYT DALEKO POZA
WSPÓLNE DOMOSTWA.