Nauczyłam się Ciebie...

Nauczyłam się Ciebie dłońmi
z myśli splecionymi,
spojrzeniem Twojego głosu
szemrzącego w zakamarkach czasu...
Nauczyłam się być przy Tobie,
spijać dźwięki niechcianej muzyki,
wychwytywać myśli odległe...
Nauczyłam się brać
garście pisaku,
przesypywać je deszczem przez palce
Szeptać wiatrem lekki poemat
i ze śmiechem się budzić o brzasku...
Nauczyłam się Ciebie,
lecz po co?
Nauczyłam się, lecz Ciebie
tu nie ma...

Czy można dać komuś nadzieję, a potem odebrać ją nagle? Wszystkie gwiazdy spadały dla niej, każda chwila bez niej dłużyła się w nieskończoność... A potem zabrakło odwagi nawet na powiedzenie zwykłego przepraszam...

autor

źdźbło trawy

Napisany: 2006-03-17 Dodano: 2006-07-28 09:33:39

Ten wiersz przeczytano 466 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie